Marzec 28, 2024, 03:50:16 pm

Autor Wątek: Smutny Człowiek zapomniał kim jest  (Przeczytany 2687 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Offline Cullen

  • Nice vampire ;)
  • New
  • Wiadomości: 13
  • Liked: 0
  • Grupa: B RH-
Smutny Człowiek zapomniał kim jest
« dnia: Luty 28, 2012, 09:00:03 pm »
  • Publish


  • Smutny Człowiek zapomniał kim jest

    Już myślałem że wiedziałem, jestem prochem, jestem ciałem
    chemiczną zupą, atomów kolekcją, pomyłką, wpadką, naturalną selekcją

    W mózgu impulsem, spięciem, przypadkiem pojawiam się i znikam
    kiedyś nie byłem, kiedyś nie będę, taka chaosu taktyka

    Pełnymi garściami czerpię z życia, będąc zmysłami zasysam wszystko wkoło
    kradnę, zabijam, oszukuję, hulaj piiii piekła nie ma

    Nie patrz tak na mnie, to samolubne geny, przecież przetrwają najsilniejsi
    smutny los moich ofiar jest częścią ich przypadkowej egzystencji

    Czy jestem maszyną, bez operatora, programowany przez szklanych ekspertów?
    moje owoce brzydkie i gorzkie, mknę za impulsem szukając sensu

    Pragnę, pożądam, chcę teraz i ciągle, swędzi mnie mocniej i dłużej
    drapię i drapię, wydrapać nie mogę, strach pomyśleć co będzie później

    W materii potrzasku, szukając spełnienia, jak ryba bez wody próbuję
    wciąż więcej i więcej i więcej mi trzeba, tak mało, mało raduje

    Uśmiecham się przy tym że niby jest dobrze, choć wszystko w koło się pali
    wierzyłem że jestem bystry i mądry, głupiec w lustrze się żali

    Skutek - przyczynę jak atomy rozczepiam pod swoim pseudonaukowym pretekstem
    szukałem, liczyłem, od szkiełka oślepłem, dalej nie mogę nie wiedząc kim jestem

    Pewien filozof powiedział ze nas nie ma, nie ma cie, nie ma mnie, nie ma nie
    wydaje się jednak że to ściema, no bo kto usłyszałby jak śpiewam

    Nie pamiętam sekretu, tajemnicy odwiecznej, więc kto za sznurki porusza?
    patrzę nie widzę, słucham nie słyszę, aktorem jestem, nie pamiętam scenariusza

    Dźwięk wpada do środka, w ruch wprawia neurony, do mózgu biegnie wprost z ucha
    ciekawe w końcu dokąd dociera, kim jestem który go słucha

    Jakie to smutne że brnę do przodu choć nie wiem gdzie
    Jakie to dziwne że chciałem dobrze a nie jest nie
    Jakie to smutne że nadal kim jestem nie wiem nie
    Oh jakie to dziwne że kim jestem nie wiem nie

    « Ostatnia zmiana: Luty 25, 2013, 04:34:46 pm wysłana przez LI »