Filozofia Platona przedstawia się w krótkiej wersji tak:
Wszelka dusza jest wieczna ponieważ: ''To bowiem, co się zawsze porusza, jest nieśmiertelne''. Więc przed przyjściem na świat przebywała w świecie Idei, gdzie najwyższą ideą jest idea dobra. Świat 'zbudowany' został poniekąd dla tych właśnie dusz przez boską istotę czyli istotę podobną do nas, gdyż dusza ludzka również jest boska. Drugim celem powstania świata były idee, zaś trzecim konieczność. Idee jako prawdziwy, niezmienny i doskonały byt 'dążą do nas, a my do nich'. Dlatego na świecie miało być jak najwięcej piękna, by był on podobny do bytu prawdziwego. Istoty które przychodzą na świat i już w pierwszym życiu przypomną sobie skąd pochodzą nazywa się filozofami, bo dusze filozofów zawsze pamięcią sięgają do prawdy. Inne dusze przypominają sobie właśnie przez piękność ziemską tą piękność prawdziwą, a gdy już taka przypomni sobie o swojej nieśmiertelności zapala się wtedy ''jakby światło'', zaczyna wtedy widzieć wszystko tak jak należy i odrastają jej skrzydła. Na tych skrzydłach powróci do świata idei. Dlaczego dusze różnią się od siebie i dlaczego istnieje konieczność? Odpowiedź jest mniej więcej taka:
Miłość zwycięża wszystko, to miłość wszystko tworzy, jeżeli więc każda dusza pragnie miłości, to miłość wielkie może posiadać możliwości. I tak każda dusza kocha tą samą miłością różne przedmioty kochania i tak samo miłości wolno na powstanie konieczności.
Więc dusza która nie przypomniała sobie tego czego doświadczyła w świecie Idei czyni zło po prostu przez niewiedzę.
Muszę dodać, że są różne interpretacje Platona jednak to jest moja, jeżeli mówimy o Leonardzie Da Vinci. Po prostu w kwestii tego co do jego 'religijności' to się czuje, dlatego pytam was o wasze zdanie na ten temat bo w internecie nie znalazłem nic innego prócz właśnie tych informacji, że był bardziej filozofem niż wyznawcą jakiejś religii. Filozofem tym, który nie wybiera sobie filozofii w pewnym etapie życia, tylko tym który nim jest od zawsze.