Discovery Human Nature Forum

Klasyfikacja => Podziały => Wątek zaczęty przez: Cyganicha w Wrzesień 17, 2011, 11:01:08 am

Tytuł: wzrokowcy, słuchowcy, kinestetycy
Wiadomość wysłana przez: Cyganicha w Wrzesień 17, 2011, 11:01:08 am
         Istnieje podział systemów reprezentacji na wzrokowy, słuchowy i kinestetyczny. O ile słuchowiec będzie częściej stosował zmysł słuchu, a wzrokowiec zmysł wzroku, o tyle kinestetyk / czuciowiec / będzie wiązał bodźczootoczenia z uczuciami, które wywołują.


     
          Wzrokowcy to osoby, które tworzą w wyobraźni obrazy, dzięki nim zapamiętując zjawiska, sytuacje czy ludzi. Budują swój model świata na podstawie tego co widzą. Magazynują i tworzą obrazy w swoim mózgu.
Wzrokowcy z reguły są osobami, które szybko mówią, ponieważ nie nadążają za obrazami w swoim mózgu. Wzrokowiec tworzy obrazy, używając wyobraźni maluje w umyśle swoje pomysły i przypomina sobie przeszłość.  W zasadzie większość ludzi to wzrokowcy. Bardzo łatwo ich rozpoznać. Wystarczy że trafnie będziesz zadawać pytania obserwując ruchy gałek ocznych rozmówcy.


Wzrokowcy lubią porządek wokół siebie, pamiętają dobrze kolory i rysunki oraz lokalizację przedmiotów. Mają problemy z zapamiętaniem nazwisk tytułów.

Używają zwrotów: „ widzieć ” , „ widzę ” , „ teraz widzę różnicę ”, „ widzisz jakie to proste? ”, „ spójrzmy na to z innej strony ”, „ ciemno to widzę ”, „ zobacz jaka piękna muzyka ”,  „ popatrz jakie to łatwe”, „ spójrz jak to pięknie pachnie ”

- lubią demonstracje lub pokazy
- lubią wykresy i tabele
- lubią opisy
- pamiętają twarze i imiona
- lubią robić notatki
- lubią patrzeć, rysować
- preferują sztuki wizualne


Nauczyciele wzrokowcy:
- mówią szybko
- stosują pomoce wizualne
- przekazują dużo informacji wizualnie
- ważna jest u nich forma przekazu
- oceniają na podstawie wyglądu
- dotrzymują planu czasowego.


Etapy rozpoznawania wzrokowca:

                    Człowiek, którego chcesz rozpoznać musi być zajęty mówieniem. Musisz zadawać pytania. Najpierw zadaj pytanie, które będzie wymagało wysiłku pamięci przez niego. Zapytaj np. jak długo pracuje w danej firmie, albo ile lat uprawia daną dyscyplinę sportu. Jeśli odpowie zbyt szybko i bez namysłu - zapytaj o coś innego, ponieważ nie zdążysz zaobserwować jego oczu.
          Jeżeli będzie on przypominał sobie coś z przeszłości, jego oczy odruchowo skierują się z pozycji centralnej w lewo /w stronę lewej półkuli - odpowiadającej za pamięć/.  Jeśli zaobserwujesz, że jego źrenice skierują się w lewo i w górę - oznacza to że Twój rozmówca jest wzrokowcem. Wzrokowiec postrzega świat za pomocą obrazów, ponieważ znajdują się one w umyśle - zawsze kieruje oczy w górę.
          Aby upewnić się że masz do czynienia z wzrokowcem - zadaj mu pytanie dotyczące decyzji, jaką będzie musiał podjąć. Możesz powiedzieć by wymienił trzy kraje w kolejności od najlepszego, do najgorszego pod względem walorów turystycznych, albo zapytać  jaki zawód chciałby wykonywać, gdyby miał nieograniczone możliwości. Zadawaj pytania pobudzające wyobraźnię, kreatywność i podejmowanie decyzji, ponieważ za te sprawy odpowiedzialna jest prawa półkula. Twój interlokutor automatycznie spojrzy w prawą stronę. Jeżeli będzie patrzył do góry - masz do czynienia ze wzrokowcem.




          Słuchowcy  to osoby, które prowadzą dialog wewnętrzny. Swoje myśli zamieniają w wewnętrzny głos i niejednokrotnie prowadzą wewnętrzną dyskusję z samym sobą. Dla nich świat jest pełen dźwięków i to na ich podstawie oparte jest myślenie. Słuchowiec często lubi się zamyślać, słowo dla niego jest kluczowym czynnikiem komunikacji.
Słuchowiec stara się swoje zajęcia organizować w odpowiedniej kolejności. O ile wzrokowiec lubi spontaniczność i kreatywność własnej wyobraźni, o tyle słuchowiec odbiera świat w matematycznym określonym porządku.  Logika, język i analiza to najważniejsze fundamenty funkcjonowania rzeczywistości. Związane jest to z faktem, że dominującą półkulą w mózgu słuchowca jest półkula lewa odpowiedzialna za rozumienie i logikę.
Słuchowiec łatwiej niż wzrokowiec i kinestetyk akceptuje muzykę klasyczną. Nie oznacza to że klasyczni kompozytorzy byli słuchowcami - ich geniusz wynikał z umiejętności połączenia pracy obydwóch półkul mózgowych.


Słuchowcy lubią mówić i dobrze im to wychodzi. Uczą się słuchając innych, słysząc w rozmowie samych siebie. Mogą mieć kłopoty z odczytaniem map; dobrze zapamiętują muzykę i dialogi.

Często używają sformułowań: „ słyszę ”, „ posłuchaj ”, „ zamieniam się w słuch ”, „ coś mi tu zgrzyta ”, „ posłuchaj jakie to dobre ”, „ słuchaj jakie to ciekawe ”

- lubią dialogi i rozmowy
- powtarzają głośno to, co napisali
- rozmawiają ze sobą
- lubią słuchać
- lubią wykłady
- lubią długie wypowiedzi własne
- lubią muzykę
- wolą mówić o działaniach niż je oglądać
- dobrze pamiętają twarze
- lubią czytać głośno lub półgłosem


Nauczyciele słuchowcy:
- mówią rytmicznie
- lubią dyskusje i omawianie
- często informacje przekazują czytając
- parafrazują wypowiedzi uczniów
- oceniają płynność wypowiedzi
- często zbaczają z tematu.


Etapy rozpoznawania słuchowca:

Zasada działania jest taka sama jak w przypadku diagnozowania wzrokowców.
                Zadaj pytanie odnoszące się do pamięci Twojego rozmówcy / przykładowo: kiedy ostatnio byłaś w centrum naszego miasta?/
          Oczy konwensatora odruchowo przesuną się z położenia centralnego do pozycji lewej półkuli mózgowej. Patrz uważnie na źrenice twojego rozmówcy. Jeżeli podążą one w lewo mniej więcej na wysokości ucha - masz przed sobą słuchowca.
          Aby się upewnić że to słuchowiec - zadaj trzecie pytanie, dotyczące podejmowanej decyzji. Możesz zapytać: co robiłbyś jutro, gdyby dzień trwał 2 godziny? Albo coś w tym stylu. On odruchowo popatrzy w prawo. Jeżeli jego źrenice będą na wysokości ucha - możesz być pewien że masz przed sobą słuchowca.
Wiadome jest, że lewa półkula odpowiedzialna jest za magazynowanie informacji i kojarzenie ich ze sobą. Lewa półkula mózgu to przeszłość i doświadczenia. Prawa półkula odpowiedzialna jest za wyobraźnię, czyli twórczość. Skoro nie znamy przyszłości musimy sobie ją w umyśle stworzyć, a tym zajmuje sie prawa strona naszego mózgu.
Pamiętasz jak w szkole rysowałeś oś liczbową? Dlaczego z lewej strony były liczby ujemne, a z prawej dodatnie? Czy to przypadek, że liczba -1 jest po lewej stronie w stosunku do liczby +2? Zastanów się nad tym. Mam nadzieję, że ułatwi to Tobie zapamiętanie dlaczego to co przeżyłeś wcześniej, znajduje się w lewej półkuli mózgu, a to co Cię czeka - w prawej.



          Kinestetycy / czuciowcy / to osoby, których głównym systemem reprezentacji są odczucia i emocje. Kinestetycy to osoby bardzo wrażliwe, z reguły mają wybuchowy temperament. Wystarczy czasami nikły bodziec, by wywołać u nich płacz lub śmiech. Są osobami wyjątkowo hojnymi. Kinestetyków jest zdecydowanie mniej niż wzrokowców i słuchowców, jednak stosunkowo łatwo ich rozpoznać.

Dotykowcy/czuciowcy to najczęściej osoby refleksyjne i spokojne. Uczą się dotykając, doznając wrażeń na powierzchni skóry, używając rąk i palców.

Kinestetycy uczą się najchętniej w ruchu, angażując się aktywnie w procesie uczenia się poprzez odgrywanie ról eksperymenty i badania. Męczą się słuchając wykładów.

Używają zwrotów: „ czuję ”, „ mam wrażenie ”, „ to mnie porusza ”, „ czuję napięcie ”,  „ czuję nacisk”

- uczą się przez wykonywanie czynności i bezpośrednie zaangażowanie
- lubią emocje, ruch
- nie lubią czytać
- pamiętają, co sami wykonali
- muszą się poruszać, wiercić, coś trzymać
- tupią, gestykulują
- nie lubią słuchać


Nauczyciele kinestetycy:
- mówią powoli
- preferują modele, prace praktyczne
- przekazując informacje lubią projekty, dużo ruchu
- ważne dla nich są idee
- oceniają działania i aktywność
- prace na zajęciach chętnie dzielą na zespoły.


Etapy rozpoznawania czuciowca:

          W przeciwieństwie do wzrokowca i słuchowca kinestetyk  usłyszawszy pytanie odnoszące się do pamięci oraz dotyczące decyzji, jaką będzie musiał podjąć zachowuje się inaczej niż wzrokowiec czy słuchowiec.  / Obserwując ruchy gałek ocznych podczas słuchania odpowiedzi możesz rozszyfrować czy masz do czynienia z wzrokowcem, czy słuchowcem. Jeżeli nasz rozmówca jest kinestetykiem zareaguje całkiem odmiennie /.
          Czuciowiec  / kinestetyk / będzie wpatrywał się w Ciebie z intensywnością hipnotyzera. Jego gałki oczne będą nieruchome i pozostaną w centralnej części oczodołów. Jest to bardzo łatwe do zauważenia.


[img width= height=]http://www.mojalbum.com.pl/Zdjecie-APH847RT-D.jpg[/img]


          Podkreślić należy, że żaden z systemów nie jest lepszy od innych, a każdy odzwierciedla się w naszych wypowiedziach. To, w jaki sposób ludzie używają języka, dostarcza nam wielu cennych informacji na temat ich myślenia, podejmowania decyzji czy działania. Najważniejsza jest zatem umiejętność dostosowywania stylu mówienia do preferencji odbiorcy.
Wsłuchuj się w zwroty używane przez partnera konwersacji, a osiągniesz zamierzone cele. Łatwiej bowiem zapamiętuje się wypowiedzi, w których określenia odnoszą się bezpośrednio do preferowanego stylu poznawczego. Rozmawiając zatem ze wzrokowcem, który w swoich werbalnych komunikatach używa wielu określeń opisujących barwy, głębię, światło czy rozmiar - uczyń to samo. Przekonując słuchowca staraj się posługiwać wyrazami nawiązującymi do brzmienia, głośności czy czasu trwania. Chcąc natomiast dotrzeć ze swoją wypowiedzią do kinestetyka, nie bój się skojarzeń z odczuciami, ruchem, napięciem.


          Teraz, kiedy znasz trzy rodzaje dominujących systemów reprezentacji, możesz napotkać trudności w odpowiednim diagnozowaniu swoich rozmówców. Każdy z nas używa wszystkich zmysłów. Ważne jest jaki zmysł jest najważniejszy w tworzeniu modelu świata - dlatego nie wpadaj w pułapkę własnego myślenia, kiedy będziesz diagnozować swoich rozmówców. Powinieneś być elastyczny w tym, co robisz.


          W jednej chwili Twój interlokutor będzie zachowywał się jak typowy wzrokowiec, po kilku minutach może zdradzać symptomy słuchowca. To całkiem naturalne. Dlaczego? Przypomnę Ci, że każdy z nas używa wszystkich zmysłów jednocześnie.  Jednak  każdy z nas ma zainstalowany filtr, dzięki któremu rozumie rzeczywistość. Ten filtr może być wzrokowy, słuchowy lub czuciowy. Oczywiste jest, że wzrokowiec używa także uszu, a słuchowiec zmysłu wzroku. Ważne jest, który zmysł ma dominującą rolę. Nasi dyskutanci mogą być przecież w 70% wzrokowcami, 10% kinestetykami i w 20% słuchowcami.

Zachęcam do ćwiczenia umiejętności rozpoznawania dominującego systemu reprezentacji.


http://www.youtube.com/watch?v=iCQ0vDAbF7s# (http://www.youtube.com/watch?v=iCQ0vDAbF7s#)


-----
W niniejszym artykule wykorzystano informacje opublikowane na ogólnodostępnych stronach internetowych.