Dziś to tylko skalisty przylądek w skrajnie północnej części wyspy Rugia. Lecz we wczesnym średniowieczu mieścił się tu słowiański gród, główny ośrodek kultu pogańskiego bóstwa Świętowita.Arkonę wznieśli zachodniosłowiańscy Ranowie. Wybudowana na trudno dostępnym wąskim cyplu półwyspu Wittow była nie tylko grodem obronnym lecz także (zwłaszcza po upadku Radogoszczy) jednym z najważniejszych ośrodków religijnych Słowian nadbałtyckich. W wieku XI Arkona to także dominujący na wybrzeżu Bałtyku targ. Kronikarz Saxo Grammaticus opisuje świątynię Świętowita kącinę, której miała według niego strzec załoga licząca 300 wojów podległych arcykapłanowi. W świątyni miał znajdować się posąg Świętowita oraz skarbiec państwa Rugian. Niestety niewiele wiemy o życiu codziennym i zwyczajach ludzi tu zamieszkałych. Wiemy natomiast, iż grodu oprócz zabójczych urwisk strzegły masywne umocnienia (początkowo wał ziemny i fosa, następnie mur drewniano-ziemny o wysokości prawie 10 metrów). W 1136 roku, król Danii Eryk II Pamiętny oblegał Arkonę. Do kapitulacji zmusił jej obrońców, poprzez zajęcie nadbrzeżnych źródeł wody, jednak Ranowie szybko odzyskali samodzielność, a mieszkańcy osady zbudowali wewnątrz niej zbiornik na wodę, by zabezpieczyć się przed podobnymi wypadkami. Arkona została ostatecznie zdobyta i zniszczona 12 czerwca 1168 przez króla duńskiego Waldemara I. To wydarzenie poprzedziło chrystianizację regionu.
http://s21.postimg.org/9l8j0kt9v/220px_Svantevit_Statue.jpg
Posąg Świętowida w Arkonie.
http://s22.postimg.org/bgnypqz3x/arkona_oddalona.jpg
Przylądek na wyspie Rugia obecnie.
1 Likes