Discovery Human Nature Forum

Selektywnie ukierunkowana pamięć dziecka dwójki wyostrza wspomnienia o takim dzieciństwie, w którym dorośli mający różne oczekiwania kochają tym bardziej, im bardziej są zadowoleni i im pełniej spełnione były ich wymagania. Dziecko to rozwija w sobie zdolność zadowalania dorosłych poprzez granie odpowiedniej roli.

Dziecko dwójka, by podobać się różnym cenzorom, nawykowo tłumi swoje potrzeby. Stara się zadowolić innych, być niezastąpionym, aby czuć się potrzebnym i kochanym. Identyfikuje się z odgrywanymi rolami, aby utrzymać kontakt z wybraną osobą. Nie jest to fałsz ani maska, lecz system obronny polegający na dostosowaniu się do zaistniałych warunków i sytuacji. Satysfakcja, a nawet duma, są uwarunkowane poczuciem bycia potrzebnym. Trudno jest dziecku dwójce skupić się na sobie, rozpoznawać i komunikować własne potrzeby. Kluczem do rozpoznania potrzeb takiego dziecka jest obserwacja tego, co ono daje, bowiem daje ono innym to, czego samo potrzebuje. Odwzajemnienie tego, co otrzymujemy, da dziecku satysfakcję i pozwoli umocnić poczucie bezpieczeństwa. Nawykowe dawanie z nieuświadomionym oczekiwaniem rewanżu czyni dziecko dwójkę szczególnie wrażliwym i drażliwym, bowiem wydaje mu się, że sytuacja jest jasna, podczas gdy obdarowany może w istocie nie mieć pojęcia o tej zależności.
Wskutek szczególnie ukierunkowanej uwagi dziecka dwójki uzależnia ono poczucie własnej wartości od opinii i uwagi innych. Do czternastego roku życia dwójka utożsamia się z oczekiwaniami ludzi, którym pomaga. Spełniając oczekiwania, identyfikuje się z nimi. Przed dwudziestym rokiem życia uwaga wewnętrzna dziecka dwójki przesuwa się na pozycję obserwatora. Może ono przyjąć za swój skrajnie odmienny ideał.

Dziecko dwójka posiada szczególnie silną intuicję, predyspozycje mediumiczne dają mu zdolność wyczuwania nastrojów, subtelnych energii emocji i oczekiwań. Często około trzeciego roku życia opowiada o miejscach, w których niegdyś żyło, i o swoim wcześniejszym życiu. Jego powołaniem jest wznoszenie nas na wyższy poziom rozwoju poprzez uwrażliwianie na innych, altruizm i odczytywanie sygnałów własnego ciała. Gdy na przykład boli cię głowa, a twoje dziecko dwójka mówi: „Mamo, może nie pojedziesz teraz do sklepu?", nie lekceważ jego zdania i swego ciała. Po prostu mu zaufaj. Zakupy nie są najważniejsze na świecie.
Dzieci dwójki magicznie wyłuskują z otoczenia to, co w nim najlepsze, i pomagają innym osiągnąć satysfakcję.

Dziecko dwójka potrzebuje:
-   kierowania swojej uwagi na siebie,
-   rozpoznania i komunikowania własnych oczekiwań i potrzeb,
-   odwzajemnienia uwagi i prezentów,
-   zainteresowania swoją osobą, aby mogło się oderwać od nawykowego zadowalania innych,
-   ciszy i czasu dla siebie, by poznać własne, wewnętrzne oczekiwania wobec życia,
-   poszanowania swojej godności,
-   prawa do złości i oparcia w akceptacji, aby nawykowe pochlebstwa i pokora jej nie hamowały,
-   wyjazdów, aby zmienić stałe towarzystwo.

Ciało dziecka dwójki najszybciej uzewnętrznia problemy emocjonalne i zachwiane poczucie własnej wartości poprzez dolegliwości psychosomatyczne, skórne, katar i bóle zębów.
Pozytywne twierdzenia, które rodzice lub opiekunowie mogą zakodować w świadomości dziecka, tak aby kreowały w przyszłości jego dobre emocje i wysoką samoocenę, są nieocenionym darem. To zależnie od opinii i słów usłyszanych od otoczenia wykształci się system wartości oraz nawykowe zachowania i reakcje na stres. Możemy wyposażyć dziecko dwójkę w pomocne dla niego przekonania o sobie samym i świecie. Są one wsparciem i podporą dla formującej się osobowości.

Ważne dla dziecka dwójki są zdania:
1.   Moje kochane dziecko, wiesz, czego chcesz.
2.   Zawsze wiesz, co jest dla ciebie dobre.
3.   Świetnie radzisz sobie w życiu.
4.   Jesteś urodzonym dyplomatą.
5.   Jesteś sobą i jesteś bezpieczne.
6.  Potrafisz korzystać z nowości.
7.   Masz w sobie doskonały spokój.
8.   Potrafisz się cieszyć.
9.   Zawsze sobie poradzisz.
10. Zasługujesz na wszystko, co najlepsze.