Simone Weil- my inspiration
Człowiek pragnie karmić się pięknem, wyjść poza nie – ale w koncepcji filozofki nie jest to możliwe gdyż piękno rzeczy to zwierciadło absolutnego piękna Boga, to tylko odsyłacz. Wszelkie złe postępowanie wynika z pożądania tego, co niemożliwe i być może też z niezrozumienia istoty piękna. To tak, jakby człowiek za każdym razem rozbijał pięścią lustro kalecząc się przy tym po to, by dotknąć twarzy swego odbicia.
Przeżycie piękna pozwala określić piękno, tylko obcowanie z nim takie, które wywoła wyżej wspomniane skutki (przyjemność fizyczną i duchową, refleksję, zwiększenie motywacji do życia, rozwój, dalsze pragnienie piękna) powoduje, że dana rzecz (myśl, osoba, cecha) może zostać uznana za piękną – z tego punktuwidzenia niemożliwa profaniczna konsumpcja piękna – a jedynie nieprofanujące przeżycie.
