Marzec 29, 2024, 08:00:11 am

Autor Wątek: Tajemnice Leonarda Da Vinci II  (Przeczytany 2486 razy)

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

wiesiek

  • Gość
Tajemnice Leonarda Da Vinci II
« dnia: Marzec 28, 2013, 09:45:04 pm »
  • Publish
  • "Obraz nie płodzi niezliczonego potomstwa jak drukowana książka. Tylko on jest niepowtarzalny i nie rodzi dzieci kropla w kroplę podobnych do siebie. Dzięki tej wyjątkowości jest doskonalszy od powielanych wszędzie".

    Twórcze życie człowieka renesansu.

    W 1499 roku wojska francuskie pod wodzą Ludwika XII Walezjusza opanowały Lombardię i wkroczyły do Mediolanu. Po ucieczce swojego protektora Ludwika Sforzy Leonardo Da Vinci początkowo próbował nawiązać kontakt z Francuzami (miał dla nich sporządzić raport o warunkach społecznych panujących w Wenecji). Zniechęcony jednak niepewną sytuacją polityczną w mieście opuścił je. Udał się z Lucą Piacolim (matematyk, z którym studiował geometrię) do Mantui.

    Wędrówki artysty
    Został tu serdecznie przyjęty na dworze Isabelli d’Este, szwagierki Ludwika Sforzy. Dzienniki księżnej dowodzą, iż była zakochana w artyście. Niektórzy badacze twierdzą, że Leonardo miał z nią romans, ale nie ma na to wystarczających dowodów. Księżna ceniła malarstwo Da Vinci i zleciła mu wykonanie swojego portretu. Z powierzonego zadania twórca wywiązał się częściowo tworząc jedynie karton obrazu. Następnie z nieznanych pobudek opuścił miasto (luty 1500 roku).

    Karton portretu Isabelli.
    http://s7.postimg.org/ecauhnggn/441px_Isabella_d_este.jpg

    Przybywszy w połowie marca do Wenecji spotkał się z artystami: Giovannim Bellinim i Giorgionem. Następnie podjął współpracę z weneckim senatem. Ten zlecił Leonardowi opracowanie planów zabezpieczenia wschodniej granicy Republiki Weneckiej przed najazdem Turków. Zajmując się owym zleceniem Da Vinci sporządził między innymi raport w sprawie możliwości ufortyfikowania rzeki Isonzo. Praca nad raportem skłoniła Leonarda do odwiedzenia doliny rzeki Isonzo. Dokonując tam pomiarów  kontaktował się z miejscową ludnością nawiązując szereg interesujących znajomości. Leonardo zawsze był ciekawy świata (uwielbiał podróże) i ludzi (korzystał z każdej okazji, by powiększać grono swoich przyjaciół). W Wenecji zainteresował się techniką drukarską.
    W kwietniu 1500 r. Leonardo Da Vinci przyjechał do Florencji. Mieszkańcy miasta źle postrzegali artystę. Był dla nich kapryśnym dziwakiem. Ponieważ jednak znano go już we Włoszech (głównie za sprawą "Ostatniej Wieczerzy") nie mógł narzekać na brak zamówień. Zamieszkał w klasztorze serwitów otrzymując zlecenie namalowania obrazu ołtarzowego "Święta Anna Samotrzeć" (właściwa nazwa: "Dziewica z Dzieciątkiem i Św. Anną"). Prace nad nim wywoływały powszechne zainteresowanie. Do mieszczącej się w klasztorze pracowni Leonarda ściągały tłumy. 

    Obraz: "Święta Anna Samotrzeć"
    http://s7.postimg.org/9qa4vk5jr/447px_La_Vierge_l_Enfant_J_sus_et_sainte_Anne_by_Leonardo_da_Vinci_from_C2_RMF_retouched.jpg

    Latem 1500 r. wyjechał poza miasto czyniąc sobie wakacje. Wypoczywał aktywnie podróżując i szkicując. Sporządził między innymi rysunek willi florenckiego kupca Angela Del Tovaglia. Rysunek przesłał markizowi Mantui Francescowi Gonzaga (w podzięce za gościnę). Zwiedził też Rzym wykonując w "wiecznym mieście" serię szkiców antycznych budynków oraz rzeźb. Po powrocie do Florencji (w kwietniu 1501 roku) stworzył obraz pt. "Madonna z kądzielą".

    Przez pewien czas artysta pracował dla księcia Romanii, Cezara Borgii. Był architektem i inżynierem wojskowym. Jednocześnie szpiegował Borgię dla Florentyńczyków. Książę niepomny agenturalnej gry prowadzonej przez Leonarda całkowicie mu ufał i sowicie płacił. Dzięki temu Da Vinci mógł swobodnie przemieszczać się po strefie wpływów Borgii. Najpierw pojechał do Piombino, małego miasteczka nad Morzem Śródziemnym, gdzie sporządzał notatki na temat tamtejszych fortyfikacji. Następnie udał się do Urbino (1502 rok) gdzie spotkał Ludwika Sforzę. Kolejne podróże odbył do Pesaro, Rimini i Cesiny. We wrześniu 1502 roku Leonardo przebywał w Porte Cesenatico nad Adriatykiem. W październiku natomiast był obecny przy zdobyciu Fossombrone przez Borgię. Zaobserwował wtenczas tragizm zjawiska wojny.

    Przebywając krótko w Imoli spotkał Niccolò Machiavellego. Nawiązał z tym słynnym politykiem szczerą przyjaźń.

    Wędrówki Leonarda Da Vinci po Włoszech owocowały ogromną liczbą map. Opracował między innymi mapy doliny Val di Chiana z lotu ptaka oraz dróg i strumieni w okolicach Castiglione i Montecchio.

    Val di Chiana z lotu ptaka.
    http://s16.postimg.org/4xvtbw3rl/Val_di_Chiana_1.jpg

    Rzeźba czy obraz? Spór z Michałem Aniołem.
    W 1503 r. Leonardo Da Vinci poznał Michała Anioła. Miał już na swoim końcie wiele sukcesów. Młody Michał Anioł natomiast był początkującym i wciąż mało znanym artystą. Zazdrościł Leonardowi sławy. Poza tym Michał twierdził, że rzeźba jest najdoskonalszą dziedziną w sztuce, Leonardo zaś wypowiadał się o niej lekceważąco, stawiając na piedestale malarstwo. Do starć między obydwoma twórcami dochodziło często. Niekiedy przybierały gwałtowną formę (na przykład ostrej wymiany zdań w miejscach publicznych).
    Malejące oszczędności Leonarda Da Vinci spędzały artyście sen z powiek. Z powodu konfliktu z zakonnikami (nie dostarczył im na czas zamówionego obrazu) musiał opuścić klasztor, który był dotąd jego florenckim domem i przeprowazić się do dużo skromniejszego lokum. Chcąc odbudować swój osobisty budżet został doradcą rządu Republiki Florencji. Uczestniczył w próbach zmiany biegu rzeki Arno. Gdy przedsięwzięcie nie powiodło się, sporządził projekt wykorzystania wody jako źródła energii i do nawadniania pól. Pomysł ten jednak nigdy nie został zrealizowany.
    Współzawodnictwo z Michałem Aniołem dodatkowo komplikowało życie Leonarda. Gdy rząd Florencji postanowił ozdobić malowidłami ściennymi Salę Narad w Pałacu Vecchio zlecił to zadanie zarówno Leonardowi jak i Michałowi. Da Vinci miał nadzieję, iż zostanie ono powierzone tylko jemu. Tematyką malowideł miały być wydarzenia z historii miasta. Nie mogąc zapewne ścierpieć konieczności dzielenia się zobowiązaniem ze swoim antagonistą Leonardo zrezygnował z realizacji ostatniej fazy projektu. To samo uczynił Michał Anioł.

    Znaczącym sukcesem Leonarda Da Vinci okazał się obraz "Mona Lisa" z 1503 r.

    25 stycznia 1504 r. zarząd katedry Santa Maria del Fiore zorganizował zebranie w sprawie podjęcia decyzji o umiejscowieniu posągu "David" autorstwa Michała Anioła. Jednym z członków komisji, która o tym decydowała był Da Vinci. Sugerował on, by umieścić posąg w Loggi dei Lanzi, naprzeciw pałacu Vecchio. Zdania Leonarda nie wzięto pod uwagę. Posąg stanął przed głównym wejściem do rzeczonego pałacu. Nie podobało się to Leonardowi i spotęgowało niechęć do Michała Anioła oraz jego twórczości.

    Pałac Vecchio.
    http://s15.postimg.org/5ca3ov3mv/450px_Firenze_Pal_Vecchio05.jpg

    Michał Anioł odwzajemniał uczucia Leonarda. Nie przepadał za Da Vinci niejednokrotnie dając temu wyraz."Leonardo szedł przez Santa Trinita z P. Da Gavine. Gdy mijali Pancaccia Degli Spini, grupa obywateli, którzy spierali się tam o ustęp z "Danta", zwróciła się do niego z prośbą o wyjaśnienie im tego fragmentu. Akurat przechodził tamtędy przypadkiem Michele Agnolo i Leonardo odpowiedział im: „Jest tu Michele Agnolo, on wam rzecz wyłoży”. Na co Michele Agnolo, biorąc to za despekt, odparł gniewnie: „Sam im ją wyłóż, ty, któryś obmyślił konia do odlania w brązie, a nie mogąc go odlać, ze wstydu goś porzucił”. To rzekłszy, pokazał im plecy i odszedł. A wrośnięty w ziemię Leonardo pokraśniał na te słowa." Rzeźbiarz szydził też często z Leonarda. "I te mediolańskie osły uwierzyły w ciebie?" - mówił. Nic więc dziwnego, że Da Vici nie darzył Michała Anioła sympatią. Być może konieczność rywalizowania o względy Florentyńczyków z ambitnym konkurentem do sławy była jednym z powodów wyjazdu Leonarda z Florencji i powrotu do Mediolanu.               
    « Ostatnia zmiana: Maj 01, 2013, 09:56:31 am wysłana przez Edu »